اي که بوي کربلا مي آيد از ميلاد تو

هر گلي يابد صفا چون مي نمايد ياد تو

گل بخوانندت ولي گلها همه مست تو اند

سدره و طوبي بود يک شاخه از شمشاد تو

خسته بودم از سراب کاذب آزادي ام

تا اسيرت شد دلم ، گرديده ام آزاد تو

کاروان سالار عشقي ، قبله اهل دلي

با ورودت بيت عترت مي شود دلشاد تو

اي گل زهرا نسب اي غنچه باغ علي

عشق و مستي هم بود در اين جهان همزاد تو

مقدمت بوي بهشت فاطميون مي دهد

فخر بنمايد خدا بر عالم ايجاد تو

آرزومند دعايت در نماز شب حسين

همره او اهل گيتي طالب امداد تو